Poranek był chłodny, ale dzień zapowiadał się interesująco:) Zważywszy na to, że rajd leciał na Ukrainę... zieloną i urokliwą Ukrainę, na którą kiedyś chciałem skoczyć rowerem. W końcu się udało dzięki wycieczce zorganizowanej przez Przemyskie Towarzystwo Cyklistów:)

Cztery minuty po 9 ruszyliśmy spod magistratu. Bilans uczestników wycieczki- 17 rowerzystów pragnących zobaczyć kawałek obcej ziemi i kilka fortów po Twierdzy Przemyśl, które po II wojnie światowej znalazły się na ukraińskiej stronie. Ulicami Przemyśla pomykaliśmy do drogi na Medykę do przejścia granicznego.

Jesienna ulica Dworskiego © gulik

[url=http://photo.bikestats.eu/zdjecie,330497,najmlodsza-ekipa-ekspedycji-ratunkoworekreacyjnoturystycznej-na-ukraine.html]

Polska celnia © gulik

Powyżej Polska celnia do obsługi pieszych- brama Unii Europejskiej... i ukraińska- Euro się skończyło i kostka też...

ukrainska celnia © gulik

Będąc już za granicą należało strzelić pamiątkową fotę:) Oprócz tego zachwycaliśmy się nowym i równym (jeszcze) asfalcikiem, który wylanio na Mistrzostwa Europy. A do Kijowa zostało już tylko 635 km:)

Już na Ukrainie- do Kijowa tylko 635km:P © gulik

Szeginie- droga do Lwowa- dywanik ładny wylali na Ojro...:P © gulik

Sielanka jazdy po równej drodze szybko się skończyła gdy wjechaliśmy na lokalną drogę -odpowiednik naszej gminnej- po Popowic, którą przemierzaliśmy większość trasy. Stan nawierzchni- fatalny zważywszy na fakt, że jest to droga łącząca miejscowości i wsie. Zrobiona jest z kamieni i w większości utwardzonej ziemi, która po deszczu zamienia się w jedno wielkie bajoro lub mokradło... -- poniżej dokumenty foto.

I to jest droga lokalna odpowiednik naszej gminnej © gulik

Stan drogi aż zachwyca kierowców:) © gulik

Po deszczu też może być fajnie:P © gulik

Dobrze, że jest znak informujący o ostrym zakręcie w lewo- gdyby nie on to pewnie kierowcy jadac szybko wylatywaliby z drogi...:) © gulik

Jaaa, ukraiński PKS:) © gulik

Droga do Popowic © gulik

Po drodze mijaliśmy wioseczki Byków, Pleszewicze i Popowice. Luźno stojąca zabudowa, mnogość zwierząt hodowlanych, kompletna pustka na "ulicach" i przy domostwach tak jakby wioski wymarły, sprawiały wrażenie jakby zatrzymał się czas... To wrażenie potęgowała głucha cisza... tak głucha, że odnosiło się wrażenie, że jesteśmy jedynymi żywymi istotami okolicy.

Wsi spokojna, wsi szczęśliwa... © gulik

Domki w Bykowie © gulik

Zabudowa w Pleszowiach © gulik

Domy w Szeginiach © gulik

Polskie akcenty..:) © gulik

Na rozstaju dróg w Popowicach- w tle stary młyn © gulik

Pamięć ciągle żywa... © gulik

Cerkiew pw. Podwyższenia Krzyża Św. w Pleszewicach © gulik

Ukraińskie orliki:P © gulik

A my dalej wytrwale kręciliśmy do celu- na forty Maruszki Las I/4, Popowice I/5 i Dziewięczyce I/6.

Powoli do przodu:P © gulik

Zdjęcie poniżej to fort I/4 Maruszki Las i pochodzi z pierwszej fazy budowy Grupy Siedliskiej- powstał w latach 1882-86.

Fort Maruszki Las I/4 © gulik

Forteczna flora... © gulik

Fort I/6 Dziewięczyce- zakończony w latach 1897-1900 (przebudowa), a wybudowany w 1882-86. Budowla składa się z 4 części- koszar szyjowych, schronu w centrum fortu, kojca grodziowego i kompleksu flankującego.
Niestety ten fort jak i pozostałych pięć: Łysiczka, Byków, Pleszowice, Maruszki Las i Popowice pozostały na ukraińskiej części... A może nie ma co tak rozpaczać- zawsze można skoczyć na zagraniczną wycieczkę:)

Fort Dziewięczyce I/6 © gulik

Prawie jak Jurassic Park- Fort I/6 Dziewięczyce © gulik

Ruiny fortu Dziewięczyce © gulik

Skok na sklep:P © gulik

Powrót do domu krajową 28:) © gulik

Rajd rowerowy jak najbardziej godny i sprawiedliwy:) Na polską stronę wjechaliśmy równo o 16 i z Medyki każdy wracał do domu jak chciał. Dziękuje wszystkim zebranym na tej wielkiej wyprawie za ducha dobrej zabawy i turystycznego zapału:)