Po bardzo szybkim przyjeździe w kursu, wieczór zapowiadał się leniwie i bez większych atrakcji. Więc należało się wziąć do roboty i zwiedzić stare śmieci wieczorową porą:D
Na początek swoje kroki skierowałem do biura zdać dokumentację z wyjazdu, a następnie naszło mnie, żeby skoczyć na kopiec... A że on nie taki wysoki, to obowiązkowo trzeba było tam wyjechać:P Panoramy nocnego Przemyśla niestety nie zamieszczam z powodu lichej jakości zdjęcia. Jednak pozostałem foty reprezentują wyższy poziom jakości. Może już niedługo ukaże się więcej zabytków i ciekawych miejsc grodu nad Sanem pod osłoną nocy...:)Muszę odespać jakiś wolny dzień, żeby zrobić nocny kursik po mieście...

Handlowe oblicze przemyskiego przedmieścia © gulik

Bazylika archikatedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu- główna świątynia Archidiecezji Przemyskiej.Pierwszą katedrą od powstania diecezji w roku 1375 stanowił do 1412 roku drewniany kościółek pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła. Jako druga katedra służyła od 1412 – 1460 roku ruska cerkiew katedralna wzniesiona z kamienia ciosowego na dziedzincu przemyskiego Zamku.
Budowę obecnej katedry w stylu gotyckim rozpoczął wraz z Kapitułą biskup Mikołaj Błażejowski w 1495 roku. Ostały się tylko mury i filary. Odbudowę wraz z wyposażeniem wnętrza zakończono w pierwszych dziesiątkach XVI wieku.Pod prezbiterium znajdują się fundamenty późnoromańskiej kamiennej rotundy z pierwszej połowy XIII w. Biskup Aleksander Antoni Fredro postanowił ją przebudować w stylu barokowym. W katedrze przechowywane są relikwie św. Józefa Sebastiana Pelczara i bł. Jana Balickiego oraz cudowna figurka Matki Bożej Jackowej.

Wieża katedralna © gulik

Przemyski rynek z magistratem w tle © gulik

Kościół zakonu Karmelitów Bosych © gulik

Katedra grekokatolicka pw Św Jana Chrzciciela- w 1991 roku papież Jan Paweł II przekazał kościół grekokatolikom na własność. Sobór został wybudowany przez jezuitów w latach 1626-1632. Po skasowaniu zakonu jezuitów przez cesarza Józefa, kościół św. Ignacego Loyoli służył jako magazyn. Opuszczony i niszczejący został przejęty przez diecezję i wyremontowany w 1904 roku. Pod wezwaniem Serca Pana Jezusa pełnił funkcję kościoła garnizonowego. Od 1957 roku odprawiano w nim również liturgię w rycie bizantyjsko-ukraińskim, a w 1991 roku Archieparchia przemysko-warszawska otrzymała zespół pojezuicki na własność w miejsce kościoła pw. Św. Teresy oo. Karmelitów, który sprawował rolę greckokatolickiej katedry przed wojną. Przed ołtarzem głównym zainstalowano zabytkowy ikonostas. W budynkach byłego klasztoru znajduje się Muzeum Archidiecezjalne.

Katedra gekokatolicka © gulik

Wieża została wzniesiona w latach 1775-1777 z fundacji przemyskiego biskupa greckokatolickiego Atanazego Szeptyckiego, jako dzwonnica przyszłej katedry greckokatolickiej. Katedra miała zastąpić wcześniejszą murowaną cerkiew pochodzącą z XVI wieku, która znajdowała się w miejscu dzisiejszej szkoły podstawowej nr 11.
Po I rozbiorze Polski rozpoczęto budowę katedry, a inwestycję obiecała wesprzeć cesarzowa Maria Teresa Habsburg. Zdążono jedynie wyburzyć starą cerkiew oraz wybudować okazałą późnobarokową dzwonnicę, gdy zmarła cesarzowa, a obietnice funduszów zostały na dworze cesarskim porzucone. Budowy tej nigdy nie dokończono.

Dzwonnica o wysokości 34 metrów zwieńczona galeryjką widokową i wyposażona w zegar wieżowy (stąd pochodzi obecna nazwa wieży), z czasem zaczęła pełnić rolę wieży strażniczej, użytkowanej przez straż ogniową jako punkt obserwacyjny. W 1850 uległa częściowemu zniszczeniu w wyniku pożaru, który strawił późnobarokowy hełm.
Od 1996 adaptowana na Muzeum Dzwonów i Fajek, stanowiące oddział Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej.

Wieża zegarowa © gulik

Zlot ulicy Franciszkańskiej i Kazimierzowskiej- w tle kościół Reformatów © gulik